Het illegale PAROOL, 3 October 1944
October 1944
Geen spoor en tram meer en we zitten zonder licht
Mijn lieve man,
Hier alles nog in goede welstand, hoewel de toestand nu zeer ernstig is, maar we zullen er ons wel doorheen trachten te slaan. Je ouders maken het ook nog goed. Je Vader ligt altijd te bed en wacht op jou. Hij praat veel over je. Maar het zal nou niet lang meer duren of je bent weer hier. Ik kan het me gewoon niet in denken, het is al zo lang geleden dat ik je weg bracht. Zal je vooral voorzichtig zijn Henk. Nu liefste, tot spoedig weerziens, veel sterkte en liefs van je liefhebbende Vrouw.
Neubrandenburg, 11 October '44
Lieve schat,
Hier alles OK. Met jullie ook? Hoe maken mijn Ouders het? Over mij hoeven jullie geen zorgen te maken hoor. Wij redden ons wel. Puck, wat zou ik in deze tijden graag bij jullie zijn. Ik denk heel veel aan je. Nu liefste, spoedig meer. De groeten aan mijn Ouders. Je liefhebbende Henk.
De Spoorwegstaking, die op 17 september begon, zou ook het briefverkeer tussen Amsterdam en Neubrandenburg grotendeel lamleggen. >
Amsterdam, 11 October '44
Lieve Henk,
Vanmorgen je kaart ontvangen en daaruit vernomen dat je ziek was, maar gelukkig weer beter. Had je het weer in je buik? De post komt erg slecht door, zoo heb ik jouw brief voor mijn verjaardag ook nog niet ontvangen, want op het oogenblik gaat er geen spoor en tram meer en zitten we zonder licht. En dat allemaal omdat het spoorwegpersoneel staakt. Zout is er ook niet meer, maar als wij elkaar maar weer terug zien. Houdt je taai, je innig liefh. Ouders.
Amsterdam, 16 October '44
Mijn liefste,
Al zes weken geen post meer van je ontvangen. Je schreef je ouders dat je weer van het ziekenzaaltje af was. Ben je dan ziek geweest? Daar weet ik niets van. Toch niets ernstigs hoop ik? Ik zit bij een klein pitje dat brandt op terpentijn van m'n Vader te schrijven. We hebben geen electriciteit meer. Volgende week eten we van de Centrale Keuken, geen gas meer. Maar dat zijn alles tekenen van het einde der oorlog. Dus schat, moed houden en tot spoedig weerziens! Je liefhebbende Vrouw.
Amsterdam, 22 October '44
Mijn lieve jongen,
Ik schrijf deze brief op je vrouw haar verjaardag en kan niet naar haar toe. Er rijden geen trams meer, dus zou ik moeten loopen en dat gaat ook niet temeer je Vader erg ziek is en ik niet meer van huis ga. Verleden week weer twee toevallen gehad en hij is daarna erg achteruit gegaan. Op het oogenblik heb ik 's morgens de Wijkzuster. Ik kan het alleen niet meer af. God geeft dat hij voor jou en mij nog wat gespaard mag blijven. Ik hoop ook maar dat je gauw thuis komt. Zondag komt Coby, dat vind ik altijd wel gezellig, alleen komt ze een beetje te weinig. Nu lieve jongen, houdt je goed wat er ook mag gebeuren. De toestand is nu eenmaal zoo. Hartelijke groeten van je innig liefh. Ouders.
Neubrandenburg, 23 October '44
Mijn liefste schat,
Hier alles wel. Puck, op je verjaardag heb ik de hele dag aan je moeten denken. Maar de verjaardag hebben we in verband met de omstandigheden in Holland niet gevierd. Houden jullie je goed en blijf onder alle omstandigheden kalm. Groet je ook mijn lieve Ouders en alle anderen. Heel veel innigs van je liefhebbende Henk.
Amsterdam, 27 October ‘44
Liefste Man,
Gelukkig komt er weer een beetje post door. Het leven gaat hier door, iedere dag wordt slechter. We eten nu van de Centrale Keuken. Het eten gaat naar de hoeveelheid die er is. Maar er is zo weinig, daar kan men niet van leven. Kolen hebben we ook nog niet. Wat een leven hè? Dora en ik zijn samen op de fiets de boer op geweest en hebben van alles opgescharreld om voorlopig rond te komen. Je Vader is de laatste tijd niets in orde, Henk. Hij gaat hard achteruit en vraagt aldoor wanneer je terugkomt. Je Moeder is de laatste tijd zo melancholisch. Ik kan er niet meer tegen, maar het zal wel niet lang meer duren of het leed is geleden. Houdt je goed hoor Henk en pas goed op dat je niets overkomt. Veel kussen, liefs en sterkte van je liefhebbende Vrouw!!
