(Op de Conferentie van Teheran (28 november 1943) werd besproken dat Britten en Amerikanen in mei 1944 een tweede front zouden openen in Frankrijk. (D Day werd uiteindelijk 6 juni 1944.)
DELFTSCHE COURANT, 30 November 1944
November 1943
Ook thuis valt nog wel eens een hartig woordje
Lieve Henk,
Juist vandaag ben je acht maanden weg. Hoe houd ik het nog uit. Ik hoop op een spoedig weerzien en daar heb ik ook een vast vertrouwen in. Van de week zal ik geen pakje sturen, daar je zelf zegt dat je zooveel hebt. Kan je het dan niet eens aan een ander geven die er wel om verlegen zit? Je Vader maakt het goed hoor. Nu eindig ik in de hoop op een spoedig weerzien. Je liefh. Ouders.
In de Tagesraum in Stanislau ontmoetten de officieren elkaar, legden een kaartje, schreven brieven of lazen een boek in
het zonnetje op de vensterbank. >
Stanislau, 4 November '43
Mijn allerliefste,
Eergisteren je brief van 20 September ontvangen en gehoord dat Moeder ziek is geweest. Zeg Puck, wil je haar goed helpen, eventueel met geld als dat
nodig is. Ontzien jullie je vooral niets om mij, want ik heb het uitstekend. Alleen mijn lieve Vrouwtje ontbreekt. Heel veel liefs van je liefh. Henk.
Amsterdam, 11 November '43
Lieve Jongen,
Zojuist een pakje ingepakt voor je St. Nicolaas. Je moet je niet ongerust omtrent mij maken. Ik ben weer geheel de oude, maar gauw moe. Dit brengt de leeftijd ook mee. Als je al 64 bent kun je niet meer als vroeger hard hollen. Je Vader maakt het ook best. Ik wacht met smart op je thuiskomst, maar laten we de moed er in houden. Inmiddels hartelijk gegroet van je liefhebbende Ouders.
Stanislau, 18 November '43
Mijn liefste,
Hier alles nog bij het oude. Je moet maar denken na regen komt zonneschijn. Lieve Puck, doe als het mogelijk is zoveel mogelijk goed. Liefs, Henk.
< De gang naar het toilet was een sociaal gebeuren.
Stanislau, 21 November '43
Mijn liefste Pucky,
Gisteren heb ik mijn snor afgeschoren. Het begon erg lastig te worden. Als ik dronk of at moest ik na afloop steeds mijn snor afvegen. Nu zie ik er weer net zoo jeugdig uit als toen ik wegging. Ik ben nog niet kaal hoor. Daar hoef je niet bang voor te zijn. Zeg Puck, jij verandert toch ook niet? Is je haar nog mooi lang? Denk er aan, want ik kom plotseling kijken. Innige zoenen van je man. Henk.
Amsterdam, 21 November '43
Mijn allerliefste Man,
Alweer een Zondag ten einde zonder jou. Ik ben er nu wel aan gewend. Natuurlijk mis ik je hartelijkheid en je liefdevolle zorg. Zoals je zult begrijpen zijn de laatste negen maanden lang niet gezellig voor mij geweest. Ook thuis valt er nog wel eens een hartig woordje. Zo ook vandaag! Nu ben ik vast besloten de knoop door te hakken en op mezelf te gaan wonen. Ik ben goed voor een ieder, maar eens is de maat toch vol! Ik hoop dat ik jouw goedkeuring krijg om met mijn vriendin Lies een bovenhuis te huren. Zij is haast net zo als ik. Zacht karakter en ik denk wel dat het goed zal gaan. Heel veel liefs en sterkte van je Pucky.
Amsterdam, 22 November '43
Lieve Henk,
Wat verschrikkelijk zal het zijn je niet met Kerst en N.jaar thuis te hebben. Maar terwijl jij optimistisch bent, mag ik niet pessimistisch zijn. Nu met de lange avonden heb ik Coby gezegd maar niet anders dan op de middag te komen. Je moet er maar niet mee instemmen dat ze gaat samenwonen. Dat gaat de eerste paar weken goed, maar dan? Ze is anders wel goed voor me, hoor. Nu lieve jongen, houd je taai. Je innig liefh. Ouders.
