Het illegale PAROOL, 13 Februari 1945
Februari 1945
Piet is opgepakt, waar hij is, weten we niet
Mijn allerliefste schat,
Eindelijk kan ik je nu ook eens veel geluk toewensen in dit jaar en laten we hopen dat we nu toch eindelijk weer bij elkaar mogen terugkeren en gelukkig mogen zijn. Henk, ik kan me voorstellen dat het overlijden van je lieve Vader je diep getroffen heeft. Gelukkig hadden je Moe en ik steeds over zijn toestand geschreven, zodat het toch niet geheel onverwacht voor je was. Nu Henk, het is maar heel goed voor de man, want alles is hier nu zo slecht. Niets zou je hem meer hebben kunnen geven. Geen druppeltje melk, droog brood en water dat is alles. Om over een behoorlijke begrafenis nog maar te zwijgen. Kisten van carton en de mensen staan wel 3 weken boven aarde. Erg toch hè?
Vanmorgen heb ik twee uur in de rij gestaan voor 1 brood. Toch laat ik de moed niet zakken. Eens zal de zon voor mij ook wel weer gaan schijnen. Ik woon nu met m'n Vader in een klein huisje in de Soendastraat, maar kan er niet erg wennen. Vader ook niet. Hij is steeds ziek en gaat erg hard achteruit. Piet is opgepakt, waar hij is, weten we niet. Hij heeft 14 dagen op de Weteringschans gezeten. Henk, wees voorzichtig met alles en tot kijk. Heel veel innigs van je altijd liefhebbende Vrouw. Daaaag.
Het Huis van Bewaring aan de Weteringschans op een foto uit 1915. (Geheugen van Nederland)
Amsterdam, 19 Februari '45
Mijn lieve jongen,
Dit is dan de eerste briefwisseling tusschen ons na je Vaders dood. Henk, je hoeft niet te treuren, het is maar goed dat God hem tot zich heeft genomen. Het lijden was erg, de laatste twee maanden had ik er een verpleegster bij en toch vroeg hij nog om zijn plukje tabak. Hij heeft nog aan niets tekort gehad en nu had ik niets meer voor hem gehad. Het is hier in Holland verschrikkelijk met de levensmiddelen. Ik heb hem moeten beloven niet te hertrouwen en hij heeft goed afscheid van me genomen. Met mij gaat het momenteel goed, alleen erg oud en mager, maar als ik jou maar weer bij me mag hebben is alles vergeten. Coby zorgt wel voor me, ze is verhuisd naar de Soendastraat 33, één hoog. Bid maar veel. Dit geeft je kracht en sterkte en dat je Vader in vrede rust. Houdt moed mijn jongen. Je innig liefh. Moeder.
Neubrandenburg, 25 Februari '45
Lieve Moeder,
Nog steeds geen bijzonderheden. Vandaag twee jaar geleden dat Coby en ik trouwden. Nu, jullie zullen op deze dag er ook wel aan gedacht hebben. Groeten aan Pucky. Uw innig liefh. Henk.
