Wie al dit rommelnieuws uitzaait? De Duitsche verwarringsdienst, specialisten van den zenuwenoorlog. Wanneer zij van het gros der Nederlanders zenuw-patiënten gemaakt hebben, zijn ze waar ze wezen moesten. Want rustige evenwichtige menschen zijn een bittere gal voor de Duitschers. Daarom: weest rustig en evenwichtig. En jaagt op geruchten, ze ZIJN GEVAARLIJK.
Het illegale TROUW, begin december 1944
December 1944
Misschien kun je raden wat ik schrijven wil?
Mijn lieve Henk,
Ja jongen, het duurt hopenloos lang en ik begrijp volkomen hoe erg het voor je is. Maar het zal heus niet lang meer duren. Wat verlang ik ook naar een ander leven. Ik ben net zo'n zwerfster. Dan zit ik hier en dan weer daar. Mijn fietsbanden zijn op, ik moet nu alles lopende doen. Trams en treinen zijn uit de mode. Van je moeder mag ik geen fietsbanden van jouw fiets hebben. Ik kan nu niet meer de boer op voor eten. Hoe vind je dat nu, ik ben niet eens de baas over de spullen van m'n eigen man. Liefste, houdt je haaks en kop op. Tot spoedig! Je innig liefhebbend Vrouw!!!
Neubrandenburg, 8 December '44
Mijn Liefste,
Vanmorgen je brief ontvangen van 27 October. Je kunt je voorstellen wat blij ik was. Sinds 1 September had ik niets meer ontvangen. Eigenlijk moet ik je nu een gelukkig nieuwjaar toewenschen, maar Puck het klinkt in deze tijd zoo onwezenlijk. Vindt Moeder zich nogal goed na al die narigheid? Wil je me precies vertellen hoe het met Vader gegaan is? Niets verzwijgen, hoor. Ik kan het me nog steeds niet helemaal indenken. Hier is alles nog goed, ik maak het best, het eenig vervelende is de zorgen over jullie. Liefste, houd je goed en een heleboel zoenen. Ook voor Moeder. Je innig liefh. Henk.
Neubrandenburg, 8 December '44
Lieve Moeder,
Gisteren Uw kaart ontvangen van 11 October. Het eenige wat ik U kan zeggen is houdt U goed.
Ik begrijp goed hoe gemakkelijk ik dat hier kan zeggen, maar ook voor mij is Vaders overlijden een harde slag ofschoon het hier lang niet zoo erg voor me speelt als wanneer ik thuis zou zijn. U heeft natuurlijk de lege plaats dagelijks voor oogen. Maar heusch Moeder, als U volhoudt zullen er voor U nog goede dagen komen. Ik zal heusch mijn lief Moedertje, die altijd zoo voor me klaar stond niet vergeten. Wie had ooit kunnen denken dat ons welvarend volk nog onder dergelijke omstandigheden zou komen. Ik hoop dat ‘45 ons de verwachte vrede mag brengen. Uw innig liefh. zoon Henk. Schraalhans was keukenmeester, blijkt uit het Kerstmenu in Neubrandenburg in 1944 op de pagina van Overste W.H. Staphorst bij de website Stanislau 1942-1945. >
Neubrandenburg, 24 December '44
Mijn Liefste,
Een avond voor Kerstmis schrijf ik je deze brief. Ik weet heusch niet hoe ik jullie in deze benarde tijden moet helpen, maar wees ervan overtuigd dat ik steeds bij jullie ben. Zoojuist heb ik nog weer heel lang naar de laatste foto van je gekeken en me verbeeld bij je te zijn. Wat heb je je haar keurig, een hele dame hoor. Ondanks dezelfde brief van verleden jaar, schrijf ik je ook nu weer, dat ik het volgend jaar bij ben je. Puck, wat zou het fijn zijn als we dan in een eigen huis zitten en misschien, kun je raden wat ik schrijven wil? Hier is alles OK. Ik durf het haast niet te schrijven nu jullie zoo krap met eten zitten, maar we hebben net gisteren weer een Am. pakket gehad. Een heleboel liefs voor jou. Je liefh. Henk.
